ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΤΣΙ

 

«Γράφω για τα ΜΜΕ ακριβώς επειδή είναι ορατά. Βασικά, γράφω για το εξουσιαστικό σύστημα (doctrinal system). Αυτό περιλαμβάνει περιοδικά, ΜΜΕ (κυρίως τα elite ΜΜΕ), τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, ένα μεγάλο μέρος από τις υποτροφίες, αυτό που ονομάζεται πνευματική κοινότητα και τα λοιπά.  Ο καλύτερος τρόπος να μελετήσει κανείς συστηματικά, αν βέβαια θέλει να κάνει προσεκτική συστηματική ανάλυση και συγκρίσεις κλπ, είναι να χρησιμοποιήσει τα ΜΜΕ καθημερινής προβολής επειδή έτσι αποκτά μια βάση δεδομένων και μπορεί να ταξινομήσει και να πειραματιστεί (μελετήσει τα γεγονότα)». (March 21, 1995 Transcript of a radio interview with Canadian Broadcasting Corporation Noam Chomsky interviewed by Shelagh Rogers).

 

 

Η ουσία του πράγματος

Αν επιχειρούσαμε να αντιμετωπίσουμε τη τηλεόραση ως ανεξάρτητο φαινόμενο είναι βέβαιο ότι δεν θα καταφέρναμε τίποτα.

Η τηλεόραση είναι ένα μόνο εργαλείο στην υπηρεσία της επικυρίαρχης δύναμης, η οποία ελέγχει και καθορίζει εκτός από τα οικονομικά δρώμενα όλους τους κρίσιμους τομείς της κοινωνικής πραγματικότητας.

Ο έλεγχος των ΜΜΕ θα ήταν ασήμαντος για την επικυρίαρχη δύναμη αν παράλληλα δεν ελεγχόταν το εκπαιδευτικό σύστημα, η δομή και η ηγεσία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, οι εκδόσεις, η μουσική, η ψυχαγωγία και ο τρόπος διάθεσης του ελεύθερου χρόνου των πολιτών.

Ακόμη, ο έλεγχος των ΜΜΕ θα ήταν μικρότερης σημασίας για την επικυρίαρχη δύναμη αν παράλληλα δεν ελέγχονταν οι πολιτικοί σχηματισμοί και κατ’ επέκταση η νομοθετική εξουσία, το σύστημα προβολής αξιών, και δεν διασφαλιζόταν η απρόσκοπτη λειτουργία των θρησκευτικών σχηματισμών.

Η προοπτική για μια κοινωνία δικαίου, ισότητας και ελευθερίας ασφαλώς προϋποθέτει τη διαμόρφωση μιας άλλης τηλεόρασης, όμως αυτό δεν είναι αρκετό.

Για την επιτυχή αντιμετώπιση της οικονομικής ολιγαρχίας απαιτούνται δράσεις σε όλους τους τομείς όπου αυτή παρεμβαίνει και δραστηριοποιείται.

Τα ζητήματα της Παιδείας και της προαγωγής συστήματος αξιών, σχετίζονται άρρηκτα με την αξιοπιστία και τις δομές του ακαδημαϊκού και του πολιτικού περιβάλλοντος.

Όσο η οικονομική ολιγαρχία θα ελέγχει και θα χρησιμοποιεί αυτές τις κοινωνικές δομές, τα αποτελέσματα των δράσεων αυτών των δομών θα είναι προς όφελός της, δηλαδή θα είναι ολιγαρχικά και ανελεύθερα.

Αφού η προαγωγή της Παιδείας αποτελεί απειλή για το ολιγαρχικό σύστημα, τα προϊόντα της υποκουλτούρας διαρκώς θα αυξάνονται.

Αφού ένα σύστημα πραγματικών αξιών δεν συμπορεύεται με τις ανάγκες του συστήματος, οι αντι-αξίες θα προβάλλονται και θα προτείνονται, όλο και περισσότερο.

Με δυο λόγια.

Η ύπαρξη μιας «άλλης» τηλεόρασης δεν είναι εφικτή μέσα σε ένα περιβάλλον ελεγχόμενο από την οικονομική ολιγαρχία.

Ίσως μάλιστα να μην είναι και τόσο σημαντική.

            Το ζητούμενο είναι η γνήσια δημοκρατία, δηλαδή η ουσιαστική λαϊκή κυριαρχία που δεν ευδοκιμεί σε ολιγαρχικά κερδοσκοπικά νεοφιλελεύθερα περιβάλλοντα.