Η συνέντευξη που δεν έδωσα

...γιατί κανείς δεν μου την ζήτησε

 Ερώτηση: Είναι αλήθεια ότι πριν πέντε χρόνια τυπώσατε ένα βιβλίο που έγραφε για όσα συνέβησαν αυτές τις ημέρες ;

Απάντηση: Όχι, η αλήθεια είναι πως έγραψα ένα βιβλίο για τον πρωταθλητισμό, τους κινδύνους που περικλείει για τους αθλούμενους αλλά και για την κοινωνία, καθώς και τους λόγους για τους οποίους οι με κάθε τρόπο αναμειγνυόμενοι με αυτόν είναι γνώστες της κατάστασης, την εκτρέφουν σκόπιμα και συνεπώς είναι συνυπεύθυνοι.

Ερώτηση: Τι εννοείτε όλοι:

Απάντηση: Όλοι ανεξαίρετα. Πολιτική ηγεσία, αθλητικοί παράγοντες, αθλητές και πάνω από όλους οι περίφημη Δ.Ο.Ε.

Ερώτηση: Πιστεύετε ότι ο πρωταθλητισμός δεν έχει κανένα θετικό ;

Απάντηση: Όχι, ο πρωταθλητισμός είναι μια κοινωνική μάστιγα. Διαφθείρει τα άτομα, αποπροσανατολίζει το λαό, περιορίζει το χρόνο μελέτης και συνεπώς ανταγωνίζεται την μόρφωση και την εξέλιξη.

Ερώτηση: Πιστεύετε ότι όλοι οι αθλητές ντοπάρονται ;

Απάντηση: Κοιτάξτε, ο ορισμός της ντόπας είναι λίγο συγκεχυμένος. Υπάρχουν διεγερτικά και άλλα φάρμακα που επιτρέπονται και άλλα που απαγορεύονται. Το όριο του νόμιμου από το παράνομο είναι ασαφές. Όλα τα φάρμακα είναι επικίνδυνα, ο βαθμός επικινδυνότητας ποικίλει όμως κανένα δεν είναι εντελώς ακίνδυνο. Με αυτή την έννοια ασφαλώς όλοι ντοπάρονται. Τώρα αν θέλετε να μιλήσουμε για τους παγκόσμιους πρωταθλητές τα πράγματα είναι πολύ πιο ξεκάθαρα. Οι μεγάλες επιδόσεις έρχονται με ιδιαίτερα σκληρή φαρμακευτική αγωγή. Εκεί είναι ασφαλές ότι όλοι παίρνουν βαριά αναβολικά.  Οι φαρμακοβιομηχανίες δουλεύουν παράγοντας συνέχεια καινούργια φάρμακα και τα πλέον σύγχρονα φυλάγονται μόνο για λίγους αθλητές που έχουν πρόσβαση σ’ αυτές.

Ερώτηση: Τι εννοείται λίγους ;

Απάντηση: Τα πλέον σύγχρονα φάρμακα δίνονται μόνο σε επιλεγμένους αθλητές που κερδίζουν οπωσδήποτε προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των κυβερνήσεων της χώρας τους και τα οικονομικά συμφέροντα της φαρμακοβιομηχανίας.

Ερώτηση: Υπονοείται πολιτικά παιχνίδια ;

Απάντηση: Βεβαίως. Ενέργειες που φέρνουν κύρος στην χώρα και ψήφους στην κυβέρνηση. Μη ξεχνάτε πως η νίκη ανεβάζει σημαίες και ανακρούει εθνικούς ύμνους. Νομίζετε πως μια υπερδύναμη θα επέτρεπε στους παρακατιανούς να «κοκορεύονται» πως έχουν εκείνοι τους καλύτερους;

Ερώτηση: Και οι ψήφοι πως κερδίζονται ;

Απάντηση: Είναι γνωστό ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί ταυτόχρονα να χαίρεται και να λυπάται. Ο ενθουσιασμός και η χαρά που φέρνουν οι νίκες γίνονται βάλσαμο για όλα τα προβλήματα της καθημερινότητας και ο λαός αποπροσανατολίζεται από τα πραγματικά του προβλήματα. Έτσι στις επόμενες εκλογές πιστώνει την κυβέρνηση με τις επιτυχίες και οι ψήφοι διαμαρτυρίας μειώνονται.

Ερώτηση: Και αυτό το θεωρείται κακό ;

Απάντηση: Ασφαλώς. Γιατί οι επιτυχίες όχι μόνο δεν βελτίωσαν το βιοτικό επίπεδο του λαού, αντίθετα το επιβάρυναν καθώς για να έρθουν απαιτήθηκαν πάρα πολλά χρήματα τα οποία όπως συμβαίνει σε κάθε περίπτωση δεν τα πλήρωσε η κυβέρνηση από την τσέπη της αλλά από το δημόσιο ταμείο, δηλαδή από την τσέπη του λαού.

Ερώτηση: Είπατε πως η Δ.Ο.Ε. έχει την μεγαλύτερη ευθύνη, γιατί ;

Απάντηση: Η Δ.Ο.Ε. είναι ο μηχανισμός που ρυθμίζει τα των αγώνων. Είναι ένα μαγαζί που κερδίζει από τους αγώνες πάρα πολλά χρήματα. Το να είναι ενδιαφέροντες οι αγώνες αποτελεί το κυρίαρχο ζητούμενο. Γι αυτό απαιτούνται μεγάλες επιδόσεις, νέα ρεκόρ. Όμως οι ανθρώπινες δυνατότητες έχουν ήδη εξαντληθεί από την δεκαετία του ’70. Έτσι η Δ.Ο.Ε. προκειμένου να διατηρήσει το ενδιαφέρον του κόσμου και να διασφαλίσει τα έσοδά της, ουσιαστικά επιτρέπει την φαρμακευτική υποστήριξη των πρωταθλητών.

Ερώτηση: Οι αθλητές γνωρίζουν ότι λαμβάνουν φάρμακα που βάζουν σε κίνδυνο την υγεία τους ;

Απάντηση: Μάλιστα το γνωρίζουν. Ίσως μόνο τα μικρά παιδιά στα γυμναστήρια πιστεύουν ότι αυτά που παίρνουν είναι ακίνδυνες βιταμίνες και αμινοξέα.

Ερώτηση: Και τότε γιατί τα παίρνουν ;

Απάντηση: Τα παίρνουν είτε επειδή δεν γνωρίζουν το πραγματικό μέγεθος του κινδύνου, είτε επειδή έχουν τρελαθεί με τα όσα χρήματα και δόξα επιφυλάσσουν στους πρωταθλητές η Πολιτεία και τα ΜΜΕ. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι φτωχά παιδιά, χωρίς προοπτική και το δέλεαρ γι αυτά είναι πολύ μεγάλο.

Ερώτηση: Για την υπόθεση Κεντέρη-Θάνου τι λέτε ;

Απάντηση: Αυτά τα παιδιά δεν παίρνουν τίποτε περισσότερο από τους αντιπάλους τους. Ίσως μάλιστα παίρνουν κάτι λιγότερο. Δεν εννοώ σε ποσότητα αλλά σε ποιότητα. Έτσι το μόνο που μπορούσαν να κάνουν για να αντισταθμίσουν το επιπλέον που θα διέθεταν οι αντίπαλοί τους λόγω των ισχυρότερων φαρμάκων που έπαιρναν ήταν να συνεχίσουν να παίρνουν μερικές ημέρες παραπάνω. Αυτό έκαναν και αυτό θα τους έδινε και πάλι τη νίκη. Όμως οι αντίπαλοι, όχι οι αθλητές αλλά οι κυβερνήσεις και οι ανταγωνιστές φαρμακοβιομήχανοι, ήθελαν οπωσδήποτε αυτά τα μετάλλια. Έτσι πίεσαν τη Δ.Ο.Ε. να τους ελέγξει, αυτό έγινε και έτσι τους έβγαλαν από τη μέση.

Ερώτηση: Για τον κ. Τζέκο τι λέτε ;

Απάντηση: Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Χωρίς τον κ. Τζέκο δεν θα μπορούσαμε να πάρουμε κανένα μετάλλιο. Το ζήτημα δεν είναι ο κ. Τζέκος αλλά αν θέλουμε τέτοια μετάλλια. Αν η επιλογή είναι πως τα θέλουμε τότε θέλουμε και τον κ. Τζέκο.

Ερώτηση: Λέτε πως κάποιοι επέλεξαν τον κ. Τζέκο γνωρίζοντας ;

Απάντηση: Ασφαλώς. Δεν ακούσατε που είπαν τόσες φορές πως από την απλή συμμετοχή ήθελαν να πάμε στην διεκδίκηση και τη διάκριση.

Ερώτηση: Για την ανάληψη της Ολυμπιάδας τι λέτε ;

Απάντηση: Το παραμύθι της προβολής της χώρας μας και τα προσδοκώμενα οικονομικά οφέλη είναι ένα μεγάλο αστείο. Για μια μικρή χώρα αυτή η διοργάνωση είναι καταστροφική. Καταστροφική για το περιβάλλον και για την οικονομία. Κερδισμένοι από τους αγώνες είναι μόνο οι εργολάβοι, οι προμηθευτές και με άμεσα εμπλεκόμενοι. Όλοι οι άλλοι είναι χαμένοι, πολύ χαμένοι. Το κόστος αυτών των έργων που τώρα δεν ξέρουμε τι να τα κάνουμε ήταν κολοσσιαίο. Αυτά τα χρήματα ήταν αρκετά για να αλλάξει η όψη της Ελλάδας. Τώρα έχουμε στάδια και λαμπρούς δρόμους στην Αθήνα, όμως δεν έχουμε τα σχολικά κτήρια που λείπουν, τις μονάδες εντατικής θεραπείας και τις κινητές καρδιολογικές μονάδες που λείπουν. Το επαρχιακό οδικό δίκτυο παρέμεινε άθλιο και επικίνδυνο. Πολλά λιμάνια παρέμειναν μικρά και επικίνδυνα. Οι συντάξεις έμειναν κάτω από το όριο της φτώχειας. Τι να λέμε, με αυτά τα χρήματα μπορούσαμε να αλλάξουμε την Ελλάδα, να την αλλάξουμε προς όφελος του λαού και όχι να τα ξοδέψουμε σε φιέστες και σε δεξιώσεις που στην ουσία πρόβαλαν σκανδαλωδώς πρόσωπα.

Ερώτηση: Για τον Σαμπάνη τι πιστεύετε πως έγινε ;

Απάντηση: Ο Σαμπάνης είναι θύμα. Τον έστησαν. Δεν είχε κανένα λόγο να πάρει το συγκεκριμένο φάρμακο την συγκεκριμένη ώρα. Δεν θα του πρόσφερε τίποτα και θα τον πιάνανε σίγουρα. Δεν ξέρω ποιος του την έστησε. Συνηθίζω να αναζητώ τους ενόχους εκ του αποτελέσματος. Ποιος ωφελήθηκε ; Δεν μπόρεσα να βρω σκοπιμότητα στον τέταρτο που τώρα έγινε τρίτος. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η υπόθεση Σαμπάνη δημιούργησε μια αίσθηση αναξιοπιστίας για το σύστημα ελέγχου, μια καχυποψία πως κάποιοι μας κυνηγάνε. Αυτό άλλαξε τη στάση του ελληνικού κοινού απέναντι στην ιστορία Κεντέρη-Θάνου. Ακόμη, οι χρόνοι δεν μου βγαίνουν. Αν του είχαν δώσει την πορτοκαλάδα όταν περίμενε στον προθάλαμο για την εξέταση όπως άφησε να εννοηθεί ο προπονητής του, το φάρμακο δεν θα είχε προλάβει να φανεί στα ούρα. Αν πάλι το είχε πάρει την προηγούμενη ημέρα δεν θα ήταν τόσο ψηλός ο δείκτης. Το εργαστήριο τόνισε ότι η χρήση είχε γίνει μέσα στο τελευταίο εικοσιτετράωρο. Απ’ όλα αυτά το μόνο που σκέπτομαι είναι πως αυτός που του την έστησε ήταν κάποιος από το στενό περιβάλλον, κάποιος από μέσα του έδωσε το φάρμακο λίγες ώρες πριν τον αγώνα.

Ερώτηση: Από τις δηλώσεις που ακούσατε αυτό τον καιρό ποια σας έκανε να αγανακτήσετε ;

Απάντηση: Έχουν ακουστεί απίστευτα πράγματα. Εκείνα που μου έμειναν εντονότερα ήταν δυο.

Η δήλωση του κ. Φούρα περί δημοκρατίας της αφετηρίας. Είπε αυτός ο κύριος πως στην αφετηρία όλοι είναι ίσοι, δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, άσπροι και μαύροι και πως αυτό είναι η έννοια της δημοκρατίας. Θα ήθελα να τον ρωτήσω αν πιστεύει πως αυτό που είπε ισχύει και για την αφετηρία των ιππικών αγώνων, εκεί όπου τα άλογα που συμμετέχουν κοστίζουν μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια. Εκεί τι είδους δημοκρατία έχουμε, των πτωχών ή των πατρικίων;

Έχει πει κι άλλα ο ίδιος κύριος, όπως εκείνο το, πετύχαμε διακρίσεις και μετάλλια επειδή φτιάξαμε υποδομές, στάδια, προπονητήρια και προσλάβαμε προπονητές και συμβούλους. Για τα φάρμακα και τις χρηματοδοτήσεις που δόθηκαν γι αυτά κουβέντα.

Η άλλη δήλωση είναι του κ. Ε. Βενιζέλου. Είπε λοιπόν μεταξύ των πολλών άλλων πως, η μεγαλομανία των Ελλήνων είναι που έκανε την Ελλάδα αυτό που είναι σήμερα. Θα πρέπει να ξαναδιαβάσει την Ιστορία, ποτέ δεν μεγαλουργήσαμε χάρις στη μεγαλομανία. Όλοι ξέρουν να μεγαλομανούν όταν μοιράζουν ανέξοδα, για τους ίδιους, το υστέρημα των άλλων

Με ξένα κόλλυβα, μεγαλομανίσατε κύριε.

Ερώτηση: Παρόλα αυτά η έπαρση της σημαίας είναι μια ιδιαίτερη στιγμή.

Απάντηση: Η σημαία δεν έχει καμιά δουλειά στους αγώνες. Είναι λάθος. Επικίνδυνο λάθος. Για σκεφτείτε τι συμβολίζει η σημαία. Μήπως ότι, το δικό μας Έθνος είναι ισχυρότερο και καλύτερο από τα άλλα ; Μήπως ότι η δική μας ράτσα είναι ανώτερη ; Κάτι τέτοιο επικίνδυνο. Η ιδέα της φυλετικής υπεροχής οδηγεί στον χειρότερο ολοκληρωτισμό. Και στο κάτω-κάτω αν ένας Έλληνας ή ένας Κινέζος πετύχει μιαν επίδοση, αυτό τι σημαίνει πως όλοι οι Έλληνες είναι ικανοί να το πετύχουν ;

Άλλωστε μήπως όλοι οι Έλληνες ζούμε στο ίδιο οικονομικό επίπεδο ; Αν υπάρχει κάποια συλλογικότητα σε επίπεδο Έθνους αυτή οφείλεται αποκλειστικά στη γλώσσα και τα κοινά ήθη και έθιμα, όμως αυτά είναι εντελώς άσχετα με τους αθλητικούς αγώνες.

Ερώτηση: Περιγράψατε διάφορους κινδύνους, ποιος νομίζετε πως είναι ο σοβαρότερος ;

Απάντηση: Ο μεγαλύτερος κίνδυνος, το μεγάλο κακούργημα είναι η διάθεση αναβολικών στα γυμναστήρια. Εκεί ανυποψίαστα παιδιά μικρής ηλικίας τα παίρνουν χωρίς να γνωρίζουν τους κινδύνους. Αυτό είναι το σοβαρότερο ζήτημα.

Ερώτηση: Τι πιστεύετε για την εμπορευματοποίηση των αγώνων ;

Απάντηση: Ο λόγος που όλες αυτές οι εκδηλώσεις γιγαντώθηκαν και απέκτησαν εμπορική διάσταση τα τελευταία χρόνια, είναι η διάδοση της τηλεόρασης ως κυρίαρχου μέσου μαζικής επικοινωνίας. Τα τεράστια ποσά που επενδύονται στοχεύουν στην τηλεθέαση. Αν δεν υπήρχε η τηλεόραση δεν θα υπήρχε λόγος να συμβαίνουν όλα αυτά.

"Το θεωρητικό πρόβλημα κι η αχίλλειος πτέρνα των «κρατικοκεντρικών» πολιτικών συστημάτων, που «απέτυχαν» και κατέρρευσαν, για κάποιους προσωρινά για άλλους όχι,  είναι ο συγκεντρωτισμός, η έλλειψη ευελιξίας και η δημιουργία νομενκλατούρας.

Το θεωρητικό πρόβλημα κι η αχίλλειος πτέρνα των «νεοφιλελεύθερων» συστημάτων είναι η αποδεδειγμένη και μη αντιμετωπίσιμη κυριαρχία των εξωθεσμικών οικονομικών κέντρων τα οποία ελέγχουν τα ΜΜΕ, ακυρώνοντας τη θεμελιακή προϋπόθεση της ύπαρξης Δημοκρατίας, δηλαδή τη λαϊκή κυριαρχία.

Η απόλυτη ελευθερία– ασυδοσία του κεφαλαίου κι η παντελής έλλειψη  θεσμικών– κρατικών παρεμβάσεων την οποία ευαγγελίζεται, οδηγεί με ασφάλεια σε καθεστώς ολιγαρχίας και συνεπώς ο νεοφιλελευθερισμός δεν αποτελεί πρόταση διαχείρισης του Δημοκρατικού συστήματος αλλά εν δυνάμει μηχανισμό εκτροπής του."

Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΩΣ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ- ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ν. ΚΑΣΤΡΙΝΟΣ- ΑΘΗΝΑ 2001