ΑΡΑΓΕ, ΑΥΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ;

         Η συνηθισμένη δικαιολογία των υπεύθυνων των τηλεοπτικών σταθμών κατά της κριτικής που τους γίνεται σχετικά με τη χαμηλή ποιότητα είναι: "Αυτά θέλει ο κόσμος, αυτά τους δίνουμε"

Αυτή η άποψη είναι εντελώς απαράδεκτη και αποπροσανατολιστική.

Το τι θέλει ο κόσμος δεν φαίνεται από τις μετρήσεις των 1.200 νοικοκυριών που "παρακολουθούν" τα μηχανάκια της AGB, αλλά από τις μεγάλες έρευνες που γίνονται και αποδεικνύουν το αντίθετο.

Άλλωστε η επιλογή των νοικοκυριών που "παρακολουθούνται" ΔΕΝ είναι αντιπροσωπευτική.

Η επιλογή του μορφωτικού επιπέδου των "παρακολουθούμενων" σήμερα στην Ελλάδα είναι:

Απόφοιτοι Δημοτικού

28,1%

Απόφοιτοι Γυμνασίου  

13,8%

Απόφοιτοι Λυκείου 

34,5%

Με Ανώτερη μόρφωση

  7,3%

Με Πτυχίο Πανεπιστημίου

16,3%

*Στοιχεία AGB (Κ. Ελευθεροτυπία, 21 Ιανουαρίου 2001)

Αυτή η σύνθεση ΔΕΝ αποτελεί αντίστοιχο της πραγματικής κατάστασης της ενεργού Ελληνικής κοινωνίας. Αποτελεί αντίστοιχο με βάση την απογραφή του 1991 και υπολογίζει με στοιχεία που δεν ισχύουν πλέον καθώς το μορφωτικό επίπεδο των νέων που προστέθηκαν αυτά τα χρόνια είναι σαφώς υψηλότερο από εκείνο των γερόντων που ήδη έχουν "φύγει" από κοντά μας.

Ακόμη,

Σε έρευνα των «A Wall Street Journal/NBC News poll, 1997» φάνηκε καθαρά ότι ο κόσμος έχει διαφορετική άποψη.

«Διαπιστώθηκε ότι το 1997, το 65% των τηλεθεατών παρακολουθούσε λιγότερο τηλεόραση από ότι πέντε χρόνια νωρίτερα... Οι δημοφιλέστεροι λόγοι για το ‘κλείσιμο’ της τηλεόρασης περιλαμβάνουν, αποστροφή για τα εμπορικά προγράμματα, διαγωνισμοί, έλλειψη ενδιαφερόντων προγραμμάτων, υπολογιστές και υπηρεσίες on line, και η πεποίθηση ότι η τηλεόραση έχει κακή επίδραση στα παιδιά...Το 75% των τηλεθεατών που ρωτήθηκαν θα προτιμούσαν να βλέπουν περισσότερα ιστορικά προγράμματα, ντοκιμαντέρ και προγράμματα για τη τέχνη, το 60% επιθυμεί τα πρόγραμμα να έχει λιγότερα τηλεπαιχνίδια και το 85% ζητά λιγότερες σαπουνόπερες. Ακόμη σημειώνεται ότι το 59% των τηλεθεατών πιστεύει πως η τηλεόραση έχει αλλάξει προς το χειρότερο τις τελευταίες δεκαετίες.»

           Ακόμη, σε παλαιότερες έρευνες (1995) από τις Nilsen ratings, Public Opinion και Media Economics καταγράφηκε η δυσφορία των τηλεθεατών σε ποσοστά μέχρι 80% για τις επιλογές των προγραμμάτων και ιδιαίτερα για τη προβολή βίαιων εικόνων. (Gerbner 1995, Selling all the Stories, the culture of violence and what you can do about it)

           Συμπέρασμα:

           Η ευθύνη για την ποιότητα των τηλεοπτικών προγραμμάτων ανήκει αποκλειστικά στους υπεύθυνους των καναλιών.

           Οι πολίτες ΘΕΛΟΥΝ μια καλύτερη τηλεόραση !