ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ ΕΙΔΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΒΙΑ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Από την American Academy of Pediatrics

• Η τηλεοπτική βία μπορεί να οδηγήσει τα παιδιά σε επιθετικές συμπεριφορές. Αυτό επιβεβαιώνουν περισσότερες από 1.000 μελέτες
• Τα παιδιά στην Αμερική, φθάνοντας την ηλικία των 18 ετών, έχουν παρακολουθήσει κατά μέσο όρο 200.000 πράξεις βίας μόνο από την τηλεόραση.
• Το επίπεδο της βίας κατά τη διάρκεια των cartoon που προβάλλονται το πρωί του Σαββάτου είναι μεγαλύτερο από οποιοδήποτε άλλο. Υπάρχουν 3 με 5 πράξεις βίας κάθε ώρα στις υπόλοιπες ώρες και περίπου 20 με 25 το πρωί του Σαββάτου.
• Η τηλεοπτική βία είναι ιδιαίτερα ζημιογόνα για τα παιδιά κάτω των 8 ετών επειδή αυτά δεν μπορούν να διαχωρίσουν εύκολα τη πραγματικότητα από τη φαντασία. Οι βίαιες εικόνες στην τηλεόραση και τις ταινίες είναι δυνατόν να θεωρούνται πραγματικές από τα μικρά παιδιά. Είναι δυνατόν να τα τραυματίσουν.
• Η τηλεοπτική βία επηρεάζει τα παιδιά ως εξής:
• Αύξηση της επιθετικότητας και της αντικοινωνικής συμπεριφοράς
• Αύξηση του φόβου να καταστούν θύματα
• Περιορισμός της ευαισθησίας τους στη βία και στα θύματα της βίας.
• Αύξηση της επιθυμίας για περισσότερη βία στη ψυχαγωγία και στη πραγματική ζωή.
• Η τηλεόραση συχνά δεν δείχνει τα αποτελέσματα της βίας. Αυτό παρατηρείται ιδιαίτερα στα cartoons, στα παιδικά commercial και στα βιντεοκλίπ. Το αποτέλεσμα είναι, τα παιδιά να μαθαίνουν ότι δεν υπάρχει ή υπάρχει ελάχιστη επίπτωση για τους δράστες βίαιων πράξεων.

Από την National Association for the Education of Young Children

               Η National Association for the Education of Young Children εστιάζει σε τρεις επιπτώσεις της τηλεοπτικής βίας στα παιδιά:

• Τα παιδιά είναι δυνατόν να γίνουν λιγότερο ευαίσθητα στον πόνο και στο μαρτύριο των άλλων (απευαισθητοποίηση)
• Τα παιδιά είναι δυνατόν να συμπεριφέρονται με επιθετικό ή επιζήμιο τρόπο απέναντι στους άλλους (αύξηση επιθετικότητας)
• Τα παιδιά μπορεί να γίνουν περισσότερο δειλά (Σύνδρομο μοχθηρού κόσμου)

Από το National Institute of Mental Health

               Τα βίαια προγράμματα της τηλεόρασης οδηγούν τα παιδιά και τους εφήβους που παρακολουθούν αυτά τα προγράμματα σε επιθετικές συμπεριφορές.

Από το Mediascope, National Television Violence Study

Τρεις βασικοί κίνδυνοι σχετίζονται με την επανειλημμένη παρακολούθηση βίαιων τηλεοπτικών εικόνων

·        Εκμάθηση επιθετικής νοοτροπίας και συμπεριφοράς

·        Απευαισθητοποίηση στις βίαιες συμπεριφορές της πραγματικής ζωής

·        Ανάπτυξη του φόβου να καταστούν θύματα βίας

Από το Center for Media and Public Affairs

• Από το 1955, αναφορές, έρευνες και δημόσιες παρουσιάσεις από ειδικούς έχουν αναμφίβολα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ‘ τα ΜΜΕ έχουν σημαντικές ευθύνες στην εκδήλωση επιθετικών συμπεριφορών και την ανάπτυξη επιθετικών στάσεων πολλών παιδιών, εφήβων και ενηλίκων.(Surgeon General, 1972; National Institute of Mental Health, 1982; American Psychological Association, 1992).
• Δυο μεγάλες μετα-έρευνες έγιναν σχετικά με τη σχέση της επιθετικότητας των παιδιών και της βίας που προβάλλεται από τα ΜΜΕ. Η πρώτη αφορούσε σε 67 έρευνες που περιλαμβάνουν περισσότερα από 30.000 άτομα (Andison, 1977) και η δεύτερη 230 μελέτες που αφορούσαν σε περίπου 100.000 άτομα (Hearold, 1986). Και οι δυο κατέληξαν σε κοινά συμπεράσματα. Πρώτο, υπάρχει μια σαφής σχέση μεταξύ της προβαλλόμενης τηλεοπτικά βίας και της συμπεριφοράς. Δεύτερο, η παρακολούθηση βίαιων προγραμμάτων δεν αυξάνει μόνο την επιθετική συμπεριφορά αλλά σχετίζεται με την εκδήλωση αρχέγονων προ-κοινωνικών συμπεριφορών.

Από το  The ChildTrauma Academy

Η βία των ΜΜΕ

Στα σπίτια όπου δεν υπάρχει φυσική ή συναισθηματική βία, τα παιδιά εμβαπτίζονται σε βίαιες εικόνες, το μέσο παιδί περνά περισσότερες από τρεις ώρες την ημέρα παρακολουθώντας τηλεόραση. Η τηλεόραση, τα βίντεο-παιχνίδια, η μουσική και οι ταινίες γίνονται όλο και περισσότερο βίαια (Donnerstein et al., 1995). Ο Huston και οι συνεργάτες του έχουν υπολογίσει ότι ο μέσος έφηβος των 18 ετών έχει παρακολουθήσει 200.000 πράξεις βίας στην τηλεόραση (Huston, et al., 1992). Ακόμη και στις περιπτώσεις που σωστές οικογενειακές και κοινωνικές δομές έχουν δημιουργήσει στέρεες συναισθηματικές, συμπεριφοριολογικές, γνωστικές και κοινωνικές βάσεις, η διαβρωτικότητα της τηλεοπτικής βίας αναπτύσσει την επιθετικότητα και την αντικοινωνική συμπεριφορά (Lewis et al., 1989; Myers et al., 1995; Mones, 1991; Hickey, 1991; Loeber et al., 1993; O'Keefe, 1995), συνεισφέροντας στην άποψη ότι ο κόσμος είναι περισσότερος επικίνδυνος από είναι στην πραγματικότητα (Gerbner, 1992) και απευαισθητοποιεί τα παιδιά στη βία για το μέλλον (Comstock and Paik, 1991). Για τα παιδιά που βιώνουν τη βία μέσα στο σπίτι τους, η τηλεοπτική εικόνα της δύναμης και της βίας καθιερώνει τις συμπεριφορές αυτές ως «πολιτιστικές» αξίες, ενισχύοντας τα όσα έχουν καταγράψει στο σπίτι. (The Neurodevelopmental Impact of Violence in Childhood  Bruce D. Perry, M.D., Ph.D.)

Από το The American Psychological Association

Ψυχολογικές έρευνες έχουν καταλήξει ότι η τηλεοπτική βία είναι υπεύθυνη για τα εξής:

• Τα παιδιά γίνονται λιγότερο ευαίσθητα στο πόνο και στα μαρτύρια των άλλων
• Τα παιδιά είναι δυνατόν να αναπτύξουν φόβους για το κόσμο γύρο τους
• Τα παιδιά ρέπουν προς επιθετικές συμπεριφορές και επικίνδυνες στάσεις απέναντι στους γύρο τους.

Από το  Media Awareness Network

Είναι ασφαλές ότι η τηλεοπτική βία δεν ευθύνεται για κάθε εκδήλωση παιδικής επιθετικότητας, και είναι επίσης αληθινό ότι κάποια παιδιά έχουν τη τάση να επηρεάζονται περισσότερο από τη τηλεοπτική βία σε σχέση με άλλα, και είναι βέβαιο ότι αυτά τα παιδιά θα είναι περισσότερο επιθετικά σε κάθε περίπτωση. Όμως η επίδραση της τηλεοπτικής βίας οδηγεί αυτά τα προδιαθετημένα παιδιά να γίνουν ακόμη περισσότερο επιθετικά από ότι θα ήταν. Παρά το ότι αυτά τα παιδιά πιθανόν αποτελούν μειοψηφίες ανάμεσα στους τηλεθεατές, αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό των επιθετικών παιδιών. Television Violence: A Review of the Effects on Children of Different Ages by Wendy L. Josephson, Ph.D., for the Department of Canadian Heritage, February 1995.

Από την National Education Association

Η επιθετικότητα και η βία στα παιδιά της σχολικής ηλικίας έχει αυξηθεί δραματικά. Η τηλεοπτική βία αποτελεί σοβαρό παράγοντα και δεν ευθύνεται μόνο για τις βίαιες ή της εγκληματικές συμπεριφορές αλλά κυρίως ως παράγοντας διάδοσης της επιθετικότητας. Η National Education Association αναγνωρίζει ότι τα παιδιά είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι θεατές και πρέπει να προστατεύονται από τη βία, τη προκατάληψη, τα σεξουαλικά θέματα, τα στερεότυπα, την εκμετάλλευση των διαφημιστών, των κατασκευαστών videogames, μουσικών κασσετών, παιχνιδιών και άλλων που οι επαγγελματίες των ΜΜΕ προβάλλουν...