Πυρκαγιές-Εμπρησμοί. Υπάρχει λύση !  

Θεόδωρος Ν. Καστρινός

8 Αυγούστου 2000

Κάθε χρόνο τα ίδια.

Μόλις σφίξουν οι ζέστες και πιάσει το πρώτο μελτέμι η Ελλάδα καίγεται από τη μια άκρη μέχρι την άλλη.

Κανείς δεν έχει αμφιβολία ότι σχεδόν όλες οι φωτιές είναι προϊόντα εμπρησμών.

Κανείς δεν έχει αμφιβολία ότι οι εμπρησμοί γίνονται με σκοπό την οικοπεδοποίηση των δασικών εκτάσεων.

Κι όμως κανείς δεν αποφασίζει να λύσει οριστικά το πρόβλημα χτυπώντας το στη ρίζα του.

Ο εμπρηστής ξέρει πως είναι ιδιοκτήτης μιας μεγάλης έκτασης που αν δεν ήταν δάσος θα άξιζε μια περιουσία ενώ σαν δάσος δεν αξίζει ούτε μια δραχμή.

Ο πειρασμός γι’ αυτόν είναι μεγάλος.

Αν μάλιστα είναι λίγο τυχοδιώκτης και λίγο αδιάφορος για το περιβάλλον, όλη μέρα κι όλη νύχτα δε σκέπτεται τίποτε άλλο παρά το πως θα εξαφανίσει το δάσος για να γίνει πλούσιος.

Το πρόβλημα βρίσκεται ακριβώς εδώ.

Το δάσος είναι εμπόδιο στα σχέδια του ιδιοκτήτη του.

Αν όμως το δάσος δεν ήταν ιδιωτικό ποιος θα είχε λόγο να το κάψει;

Κανείς.

Να λοιπόν η λύση.

Το κράτος πρέπει να αφαιρέσει από όλους το δικαίωμα να κατέχουν ως ιδιοκτήτες δασικές εκτάσεις.

Αφού έτσι κι αλλιώς δεν τους επιτρέπει ούτε να μπουν να καθαρίσουν τα ξερόχορτα, τι έννοια έχει η ιδιοκτησία;

Αν όλα τα δασικά κτήματα περιέλθουν στο δημόσιο οι εμπρησμοί θα σταματήσουν.

Αυτή είναι η λύση.

Αν πάλι αυτό δεν είναι δυνατό, ας δώσει το δικαίωμα στους ιδιοκτήτες να αξιοποιήσουν αυτό το περιουσιακό στοιχείο τους με κάποιο τρόπο.

Ας τους επιτρέψει να κτίσουν μέσα στο δάσος.

Αν κτιστούν σπίτια, είναι βέβαιο ότι αυτοί που θα τα κατοικούν θα φροντίζουν για την ασφάλειά τους και συνεπώς για την ασφάλεια του δάσους.

Οι ίδιοι θα δημιουργήσουν ζώνες πυρασφάλειας και θα προμηθευτούν πυροσβεστικά μέσα.

Χωρίς να πιστεύω πως αυτή η λύση είναι η καλύτερη, θεωρώ ότι είναι προτιμότερη από τη σημερινή κατάσταση.

Να λοιπόν πως λύνεται το πρόβλημα.

Όλα τα δάση δημόσια ή περιθώρια αξιοποίησης των ιδιωτικών δασών.