ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΔΡΑΜΑΤΑ  

Θεόδωρος Ν. Καστρινός

22 Δεκεμβρίου 2000

               Σκέφτομαι ποσά δένδρα έχουν κοπεί για να φτιαχτεί το χαρτί που προπαγανδίζει για την προστασία των δένδρων.

               Πόση ενέργεια καταναλώνουμε για να προπαγανδίσουμε τον περιορισμό των αναγκών μας για την προστασία των αποθεμάτων ενέργειας.

               Πόσο από το χρόνο μας ξοδεύουμε για να βρούμε τι θα κάνουμε τον ελεύθερο χρόνο μας.

               Είμαστε απίθανο είδος. Απρόβλεπτο και τελικά μάλλον ανόητο.

               Η δυστυχία μας είναι δεμένη με τα τέσσερα δράματα του είδους, τα οποία είναι τα εξής,

               Το πρώτο δράμα είναι ότι είμαστε υποχρεωμένοι να σχεδιάζουμε το αύριο, ενώ δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα υπάρχει για μας αύριο. Κανείς δεν ξέρει αν ένα μικρό αγγειάκι στον εγκέφαλο μας διαθέτει ένα μικρούτσικο ανευρυσματάκι το οποίο έχει σκοπό να διαριχθεί απόψε.

               Το δεύτερο δράμα είναι ότι κάθε φορά μπορούμε να επιλέγουμε μόνο μια λύση ενώ θα θέλαμε να δοκιμάσουμε και άλλες και ακόμη ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε γνώμη μετά την απόφαση μας. Χωρίς περιθώριο δόκιμης παίζουμε πριμαβίστα όλη μας τη ζωή.

               Το τρίτο δράμα είναι ότι προσπαθούμε να γίνουμε ιδιαίτεροι, διαφορετικοί, σπουδαίοι, σημαντικοί, κορυφές, να περισσεύουμε σε ύψος και σε πλάτος,  με στόχο, προσέξτε, όχι να ξεχωρίσουμε αλλά να γίνουμε αποδεκτοί από τους άλλους.

               Το τέταρτο δράμα είναι ότι ξέρουμε την ύπαρξη των άλλων δραμάτων και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να αλλάξουμε την κατάσταση.

               Ο προσδιορισμός των λαθών έχει μόνο ιστορική άξια, πολύ σπάνια έχουμε το χρόνο να διορθώσουμε κάτι καθώς ο χρόνος για το κάθε τι είναι προσδιορισμένος και περιορισμένος.